Enkele dagen na het titelfeest had onze redactie laat op de avond nog afspraak met de technische staf van onze eerste ploeg.
Dag Angelo, Andy en Jurgen. De oppergaai is binnen, een dikke proficiat! De bedoeling van dit interview is dat, ondanks de spannende competitie en de titel, we het even proberen te hebben over de randzaken naast het voetbal.
Allen reageren teleurgesteld met oei…???
Zondag was het groot feest in Wingene, heeft iedereen van jullie de match en bijhorende party vlot overleefd?
Para: Ik alvast wel, ik ben doorgaans de aanschouwer van op afstand. Ik geniet er meestal op mijn eigen manier van en zelf ben ik geen grote drinker. Uiteraard had ik ook mijn moment van ontlading en was ik supertrots op ons team. Ik denk dat Jurgen en Andy daar ietwat anders in zijn.
Fever: Ik ben volgens mijn doen redelijk kalm gebleven. We hadden het op voorhand tegen elkaar gezegd dat we de viering van de titel bewust wilden meemaken. Stel je voor dat we om 19u er al redelijk beschonken gingen bijlopen… Uiteindelijk ben ik om 1u30 naar huis gegaan.
Para: ik kan me eigenlijk niet herinneren dat er iemand van de trainersgroep en spelers hier naar buiten gerold is.
Fever: Tja Para, wanneer jij vertrok ging het niveau toch redelijk snel achteruit [grijns]
Colpy: Uiteindelijk ging alles zo rap en is de dag en avond voorbij gevlogen.
Para: De vorige promotie 6 jaar terug was laat op het seizoen, in Arlon, dicht bij de vakanties en heel mooi weer. Het gevoel toen was nog iets anders. Dit keer spelen we thuis kampioen, hadden er heel wat mensen verlof genomen maar is het toch iets anders. Het was een match die we verondersteld waren om te winnen. De apotheose was volgens mij net iets minder. Stel je voor dat het de laatste match tegen bv. Westkapelle was en we scoren de 1-0 in de voorlaatste minuut… Het verwachtingspatroon tegen Adinkerke was groot en eerder vanzelfsprekend.
De voorlaatste match tegen Westkapelle was misschien wel de match van het jaar. Hoe was de beleving de week voor, tijdens en na de match tegen een relatief gemakkelijk Adinkerke?
Para: Het vervelendste van al was dat we de week ervoor geen match hadden. Je voelde aan de spelers dat de verlossende wedstrijd snel mocht komen. De week van de match werd alles nog goed herhaald, looplijnen en dergelijke. Je voelde aan de kern dat ze toch niks aan het toeval wilden overlaten en er goed getraind werd. Als T1 heb ik niemand moeten terechtwijzen, hetgeen ik anders wel eens moet doen.
Colpy: Je hebt er ook de hele week op gehamerd dat we scherp voor de dag moesten komen.
Para: Klopt, ik had Fever en Colpy ook extra gemotiveerd en hen gevraagd om de spelers extra scherp te zetten. Onze doelman zou misschien maar 5 ballen moeten pakken maar iedereen moet top zijn in dergelijke matchen.
Colpy: Uiteraard had iedereen op voorhand wel het gevoel dat alles ging loslopen. Na amper 8 minuten stonden we al 2-0 voor en aan de rust was het 4-0.
Fever: Als je dat dan ziet besef je dat het tegen Westkapelle en nog in andere matchen het soms wat doodgaan was op de bank.
Para: Uiteindelijk was de week van Westkapelle wat meer bewogen. Er waren heel wat twijfelgevallen en gekwetsten. Niemand weet het maar uiteindelijk hebben we op de allerlaatste minuut nog moeten beslissen met wie we gingen spelen. Voor de match tegen Adinkerke hebben we dan uiteindelijk moeten beslissen wie we er niet gingen bijnemen…
Fever en Colpy: Tegen Westkapelle stonden we inderdaad niet op ons best
Para: Tegen Adinkerke zelf konden we eigenlijk niet verliezen, wel eerder tegen onszelf. Iedereen scherp zetten was onze bedoeling en ik denk dat we daar in geslaagd zijn.
En op de bank zelf dan?
Para: We hebben nooit de kans gehad om zenuwachtig te worden. We komen direct 1-0 voor.
Fever: Ik denk dat ik na de 2-0 het meest zenuwachtig was. Ik wilde zeker geen domme tegengoal krijgen en alles leek wat te gemakkelijk. Uiteindelijk stonden we na 30 min 3-0 voor en was de match gespeeld.
Als toeschouwer zie je wie de spelbepalende spelers en dragers van het team zijn. Uiteraard win je de match met elf. Wie zijn de mannen in de kleedkamer die het geheel doen draaien?
Para: Bruning is misschien wel de meest spelbepalende speler maar ik zie het anders. Als je als trainer iets zegt dan nemen bv Nick Azou en James Lahousse dit direct op en zijn dit de voortrekkers. In onze kern zit er eigenlijk geen uitgesproken leider. [Colpy beaamt dit]
Ik ken James al lang, maar vind hem van nature uit geen leidersfiguur. Uiteindelijk is hij gegroeid in die rol. Als speler is hij ook eerder een dienende speler geweest. Maar doordat hij hier al lang zit, hij zich hier goed voelt, is hij uitgegroeid tot de leider van deze kern. Als hij fit is, is hij de beste centrale verdediger in 1e provinciale. Hij scoorde een belangrijk goal tegen Damme en tegen Westkapelle was hij de beste van het veld. Hij is een speler die in de herfst van zijn carrière echt kampioen wilde spelen. Samen met Nick voelde je wel dat ze er beiden wilden voor gaan. Ik vind dat wel chapeau van die gasten.
Pype is op één of andere manier ook wel een winnaar. Marko is geen uitgesproken leider maar wel een voorbeeldprof. Daardoor dwingt hij respect af.
Fever: James was een beetje als de cement voor de ploeg. Als trainersgroep zijn we eerder veeleisend.
Colpy: Para, jij was diegene die het gehele seizoen het meest zei [grijns] .Uiteindelijk is de spelerskern redelijk braaf. Als we tijdens de week vragen of er nog iemand iets te zeggen heeft dan is het vaak stil.
Fever: Als para eens een uithaal deed tegen de spelerskern was James de man om alles terug toe te dekken. Voor mij een heel belangrijke speler in het geheel van KVC.
Para komt me over als een heel beredeneerd persoon, misschien een beetje controlefreak. Hij laat zich nooit betrappen op een glaasje teveel en brengt iedere keer Colpy veilig naar huis. Hoe ervaren jullie hem?
Fever: dat is net de sterkte van ons 3. Para staat er iets boven, en dat moet. Als je als trainer te veel tussen je spelers staat levert dit vroeg of laat problemen op. Het is aan Colpy en mezelf om te luisteren wat er in de spelersgroep omgaat.
Para: Dit trek ik ook door in ons spel, controlevoetbal. Controle is iets waar je telkens kan op terugvallen. De grote uitdaging is wanneer je de pedalen even kwijt geraakt, de match terug in handen moet nemen. Als trainer is het de uitdaging wanneer er dingen mislopen, je moet kunnen overleven en terug overgaan naar die controle. Het dagdagelijkse leven en voetbal liggen dikwijls heel dicht tegen elkaar…
Misschien komt dit ook omdat je zelf bedrijfsleider bent?
Para: dat zal er inderdaad ook mee te maken hebben. Jurgen sluit daar ook dicht bij aan, eerder dan Andy. Andy was als back eerder een dienende speler terwijl ik als verdedigende middenvelder de touwtjes in handen had. Ik speelde als controlerende speler.
Freak? Misschien wel een beetje, uiteraard spelen we in eerste. Misschien dat de anderen daar een beter zicht op hebben.
Fever: Controlefreak is niet het juiste woord
Andy: Inderdaad, Para eist gewoon veel van de kern en wil dat alles perfect loopt en alles telkens goed voorbereid is. Als er moet gewerkt worden dan is het zo. Para is eigenlijk altijd zo geweest en ik heb hem nooit anders gekend.
Para: Ook thuis ben ik zo … Mijn vrouw zou de avond voor onze reis beginnen denken wat we allemaal moeten meedoen. Zelf ben ik de man om ver op voorhand een lijstje te maken wat we allemaal moeten meenemen. Mijn echtgenote was ooit leidster bij de chiro, eerder het avonturierstype. Uiteindelijk ben ik daar een klein beetje jaloers op.
Colpy: Ik boek de donderdagavond en vertrek op vrijdag…
Dan nu over elkaar, wat is ieders beste eigenschap als persoon?
We beginnen met Jurgen…
Para: Dankbaar. Fever gaat er voor als hij de kans krijgt en zet zich altijd de volle 100% dan in. Als ik zeg dat we de nul willen houden neemt hij als keeperstrainer zijn verantwoordelijkheid en doet hij er alles aan. Fever is de vriendelijkheid zelve en is hier graag gezien.
Colpy: Ik sluit me aan bij Para. Aan Fever kan je alles vragen. Misschien wel een klein vijsje los in zijn hoofd [grijns] , maar een uiteindelijk een goede gast ondanks hij niet echt knap is [terug grijns]
Para: Fever was het moment dat we kampioen spelen vrij emotioneel, net als ik. Maar van hem zat het iets dieper. Trots omdat zijn keepers toch 14 keer de nul konden houden. Hij heeft al de belofte gemaakt om hier nooit meer weg te gaan omdat hij bij KVC veel te goed zit. Dat is Fever !
En nu Colpy:
Para: Behulpzaam en respectvol, om een groot woord te gebruiken. Om een voorbeeld te geven: wanneer de kleedkamer er vuil bijligt, kuist hij deze als eerste op om respect te tonen aan de mensen die wekelijks alles in orde brengen voor ons.
Behulpzaam, we gaan destijds Zwevezele scouten en hij ziet een klein kindje alleen op de trap aan de kantine staan en brengt het gastje naar beneden. Als ik even niet rond geraak met de schema’s is het telkens weer hij die voorstelt om te helpen…
Fever: ik kan hier eigenlijk niet veel aan toevoegen. Ik heb Colpy gekend als speler, nu ken ik hem al 3 jaar als trainer en als mens, een gast met een gouden hart. Soms tov de spelers qua materiaal wat te braaf, hij kan nog te behulpzaam zijn maar dat is zijn karakter.
Para: Om nog maar eens een voorbeeld te geven. Op een avond op weg naar training rijden we door Zwevezele en zien we een man bloedend op de weg liggen. De meesten van ons zouden waarschijnlijk wel stoppen en helpen maar bij Colpy ben ik daar 100 % zeker van …
Fever: Dit seizoen heb ik 2 keer de beloftenmatch moeten overnemen aangezien Colpy net geopereerd was aan de knie. Zelf heb ik niks moeten voorbereiden, alles was op voorhand al geregeld qua wedstrijdblad en dergelijke
En nu onze T1 Para…
Colpy: heb je nog een uurtje?
Fever: Als Para iets in zijn hoofd heeft dan gaat hij er voor en doet hij er alles voor om het doel te bereiken. Rechtuit, recht door zee, uiteindelijk een hele goede karaktereigenschap. Heel belangrijk in zijn functie en hij beheerst het. Ook tegen ons, als er hem iets niet aanstaat, zal hij het zeggen. Para is altijd eerlijk en oprecht tegen ons en de spelers.
Colpy: Para praat over mij als behulpzaam en respectvol maar uiteindelijk is hij ook zo met de mensen die hem genegen zijn en veel doen voor onze club.
Para: OK, maar jij doet dit ook tegen volstrekt onbekenden. Ik ga akkoord met Fever dat ik er telkens voor ga. Ik werkte destijds nog maar 1 jaar en ging een appartement kopen, mijn ouders verklaarden me zot. Uiteindelijk heb ik het gekocht. Daarna dacht ik om een eigen zaak te beginnen… de rest kan je wellicht wel raden.
Fever: Para is recht door zee. Deze winter hebben we hier dikwijls 2u in regen en storm getraind. De inspanningen leverden resultaten op. Uiteindelijk moeten de spelers het nog altijd doen maar Para gaat er altijd 1000% voor.
En dan de laatste vraag, jullie spelen vorig jaar 2 keer eindronde, dit jaar zit het voetbaljaar er heel vroeg op. Hoe gaan jullie die 2 maanden overbruggen?
Colpy: Bel eens naar mijn vrouw [glimlach] .Werk genoeg…
Fever: Eigenlijk ben ik blij dat het gedaan is, de voorbije twee jaar is het lang geweest. In juni zal het uiteraard terug beginnen kriebelen.
Para: Ik ga zot komen denk ik. De avonden dat je weg bent voor het voetbal kan je niks doen voor het werk of tijd doorbrengen met je vrouw en gezin. Nu is er wat quality time ter beschikking. Mezelf kennende ga ik er zeker van genieten, van de kleine dingen des levens zeg maar. Eigenlijk heb ik maar 4 hobby’s: voetbal, vrouw, kinderen en werk. Wellicht pak ik nog een paar wedstrijden van de eindronde mee, uiteraard is dit op een meer ontspannende manier, maar uiteindelijk zal ik er nog steeds mee bezig zijn.
Colpy: Vorige seizoen hadden we amper 6 weken, nu zullen het er 10 zijn. Na 4 weken zal ik wellicht op dinsdag en donderdagavond in de weg beginnen lopen van mijn vrouw [knipoog]
Bedankt heren voor jullie tijd en geniet van jullie ‘voetbal’verlof. Veel succes komend seizoen!
#RedactieKVC
#WeDitIt #Campione
Reacties