Al geruime tijd stond smaakmaker Marko Petrovic op onze bucketlist. Doorgaans is het een fluitje van een cent om spelers bereid te vinden voor een interview. Bij de Serviër was dit echter een ander paar mouwen... Na een aantal maanden tevergeefs te SMS’en trok onze redactie zijn stoute schoenen aan en belde de centrale middenvelder. Groot was onze verwondering dat we bij een stokoud mevrouwtje terecht kwamen. Achteraf bleek dat het gsm-nummer verkeerd in de spelerslijst stond. Eens de juiste contactgegevens in het bezit was de afspraak heel snel geregeld. Onze redactie had vorige week dinsdag na training een meer dan uitgebreide ontmoeting met de telkens uiterst beleefde en altijd respect tonende balvirtuoos.
De ex-prof is ondertussen bezig aan zijn 2e seizoen bij KVC en wordt door zijn ploeggenoten omschreven als één en al professionalisme, uiterst belangrijk voor het team, altijd loyaal en een speler die op en naast het veld rust uitstraalt.
Dag Marko, blij je eindelijk te kunnen interviewen. Stel jezelf even kort voor.
Ik ben geboren en getogen in de hoofdstad Belgrado. Zelf ben ik enige zoon. Al van jongs af was ik bezeten van het spelletje, bij de jeugd werd ik steevast opgeroepen voor de Nationale ploeg. Op mijn 16,5 jaar stond ik in de eerste ploeg van eersteklasser FC Rad, ik was er de jongste debutant in de clubgeschiedenis ooit. Op mijn 18e kreeg ik de kans om een maand te mogen testen bij tweedeklasser FC Istres Sports in Frankrijk. Een contract kreeg ik er niet, maar kort nadien mocht ik, met succes, 2 weken testen bij KV Oostende die toen nog in 3e Nationale aantrad. We speelden kampioen en promoveerden. Destijds was er een nogal bizarre regel dat buitenlandse spelers in de hoogste reeksen minimum 85.000 euro moesten verdienen, de kustjongens konden dit bedrag toen niet ophoesten.
Nadien speelde ik 4 jaar bij 2e klasser Hamme. Het seizoen daarop was ik aan de slag in het verre Azarbeidjan bij eersteklasser Inter Baku, we eindigden er in de linkerkolom en we speelden er de matchen voor de Europa League . Verder volgden 2 jaar Temse (3e), 1 jaar Sint-Niklaas (2e), een jaar Dender (3e) en 2 jaar Coxyde. Tijdens het eerste jaar bij Coxyde kroonden we ons kampioen in 3e. Zoals iedereen wellicht al weet ben ik nu bezig aan mijn 2e ambtstermijn bij Wingene.
Onze kennis van de geschiedenis is niet groot maar waren er bepaalde redenen om naar hier te komen om te wonen en voetballen?
Voor velen van jullie is Servië ver weg. Als je bedoelt dat ik om politieke redenen naar hier ben gekomen dan is dit echter niet het geval. Servië was ooit een republiek van Joegoslavië. Het land werd door omstandigheden opgesplitst. Destijds was er de oorlog in Bosnië en Kroatië, bij ons was er nooit oorlog op straat. Er was wel het 3,5 maanden durend bombardement op de NAVO, een moeilijke periode voor onze bevolking maar dit werd uiteraard uitvergroot in de media.
Zelf woon ik al bijna 16 jaar in België. De eerste jaren verbleef ik hier op mijn eentje, ik had dagelijks contact met mijn ouders tot ik ze voorstelde om het hier te proberen. Ondertussen wonen en werken ze al bijna 10 jaar in België. Hier heb ik een pracht van een vrouw gevonden, zij is Belgische, samen hebben we een pracht van een dochter van 2 jaar en 3 maanden.
Net als in België wordt er ook in Servië hard gewerkt. Het grote verschil is dat de mensen daar veel meer samen komen, familie en vrienden zijn er echt belangrijk. Hier is het eerder ieder voor zich. Ook in Servië is er een grote voetbalcultuur, onze Nationale voetbalploeg kwalificeerde zich onlangs, na 8 jaar afwezigheid, voor het wereldkampioenschap in Rusland.
België is mijn tweede thuis maar ik mis nog altijd mijn geboorteland. Na ieder voetbalseizoen ga ik samen met mijn familie telkens voor twee maanden terug.
Onze bevolking is uiterst gastvrij, Aaron Bruning kan dit zeker beamen want die is mij een tijdje terug achterna gereisd om er te genieten van vakantie.
Je speelt iedere wedstrijd met een masker maar als we ons goed hebben geïnformeerd dan is dit niet uit bijgeloof?
10 jaar terug bij Hamme brak in mijn neus op 2 plaatsen. Bij Aalst brak ik mijn kaakbeen op 3 plaatsen met 6 weken revalidatie tot gevolg . Ook bij Coxyde kende ik geen geluk en brak ik mijn oogkas op 2 plaatsen. Gelukkig werd ik iedere keer succesvol geopereerd en kwam er nooit geen plaatwerk of schroeven aan te pas. Voor iedere match belt mijn mama dat ik mijn masker niet mag vergeten. Ondertussen ben ik het meer dan gewoon, het hindert mijn zicht niet en ik kan telkens volop in duel gaan zonder te hoeven nadenken.
Met je 34e zit je bijna in de herfst van je carrière. Ben je tevreden, heb je er op voetbalgebied alles uitgehaald en ben je al aan het nadenken over de verdere toekomst?
Persoonlijk ben ik heel gelukkig, ik heb volgens mijn kunnen het hoogst mogelijke bereikt. Zelf zou ik binnen een paar jaar, het liefst bij Wingene mijn carrière in schoonheid willen afsluiten. Hier voel ik me goed. Vorig kampioenschap waren we al top, het bewijs daarvan is de felbevochten titel. Dit jaar is er nog meer kwaliteit, onze centrale as bestaat uit, al zeg ik het zelf, oudere maar heel ervaren spelers. Net als mezelf is Yoeri Flederick een eerder onopvallende maar dienende speler. Brogniez is telkens outstanding, ik noem hem vaak voor de grap Dokter Voetbal. Ook op Captain James Lahousse heeft leeftijd geen vat, hij is bezig aan zijn beste seizoen ooit.
Mijn grote droom is om ooit voorgoed terug te keren naar Servië, maar uiteraard ben je met 2 in een relatie. Trainer worden is niet aan mij besteed, als ik zie wat Angelo er telkens voor moet doen en opofferen, chapeau. Blijven trainen zal ik zeker doen, misschien speel ik wel ergens in 4e provinciale louter voor het plezier. Sowieso ga ik proberen meer te genieten van het leven met lekker eten en één of meerdere glazen goede wijn ;-)
Uiteraard is dit interview slechts een kleine impressie van het uitvoerig gesprek met de middenvelder. Omstreeks half twaalf nemen we afscheid van de klassebak. Met een moeilijk te omschrijven maar heel warm gevoel keert onze redactie richting (t)huis. In de terugrit mijmeren we nog even na, volgende week maken we zeker werk van dat al veel te lang uitgestelde familiebezoek…
#KingMarko
#Respect
Reacties