Na 13 selecties op de bank was het eindelijk bingo voor Maxime Vansteenkiste. De rechtsvoetige centrale verdediger, dit seizoen overgekomen van het momenteel noodlijdende Vlamertinge, werd door zijn nimmer aflatende inzet beloond met een basisplaats. Reden genoeg voor onze redactie om even aan te kloppen bij de op het veld bikkelharde Roeselarenaar die vooral uitblinkt door zijn positiespel en coaching.
Dag Max, zondag was er eindelijk die lang verhoopte basisplaats…
De eerste week van de voorbereiding was ik aanwezig. Daarna trok is samen met mijn vriendin en ons zoontje op reis. Onze kern is groot, talentvol en iedere positie is dubbel bezet. Door er 10 dagen tussenuit te gaan begon ik onmiddellijk met een achterstand. De ploeg startte direct sterk, de voorbereiding was meer dan uitstekend en momenteel staan we bovenaan, geen reden dus voor onze coach om zijn team om te gooien. Bovendien spelen we ook maar met 3 achterin en er zijn bijna geen geschorsten of gekwetsten. Maar natuurlijk wil je al voetballer altijd spelen… Blijven werken is en blijft de boodschap.
En in de slotfase zondag het deksel op de neus?
Na amper 4 minuten komen we al op achterstand. Nadien komen we meer in ons spel en krijgen we enkele kansen. Jerre (nvdr Jeremy Brogniez) scoorde de gelijkmaker op penalty. Op basis van kansen kon het misschien wel 1-2 zijn aan de rust. Vroeg in de 2e helft komen we terug achter. Veerkracht is een sterke eigenschap van onze ploeg, we draaiden collectief de knop om en begonnen ons gekende spel, zoals meester tacticus Para altijd predikt, te brengen. Eerst volgde een afgekeurde goal van ons, daarna terug penalty die wederom feilloos omgezet door Jerre. Nadien volgde er terug een grote kans voor onze nummer 27. Tot overmaat van ramp kreeg Kissi zijn 2de geel van de namiddag, met een man minder kregen we in de slotfase de 2-3.
De komende weken spelen we telkens tegen toppers, blijven bevestigen en punten sprokkelen is nodig om in de running te blijven voor de eindronde.
Tijdens mijn contractbesprekingen voelde ik meteen aan dat KVC een vereniging is met de nodige gezonde ambitie. Als promovendus weet je dat spelen in een hogere reeks een uitdaging wordt. Het trainerskorps heeft zijn huiswerk uitmuntend gemaakt, momenteel staan we bovenaan de rangschikking en staan we volgens mij terecht op onze plaats.
Je voetbalcarrière kon er nochtans anders uit gezien hebben?
Dat klopt, in 2012 kreeg ik een nieuwe nier. Enkele jaren daarvoor merkte ik dat ik sneller vermoeid was, na een bezoek aan mijn huisarts en enkele onderzoeken stelden ze vast dat ik een onverklaarbare nierziekte had. Ik kwam onmiddellijk op de wachtlijst te staan voor een nieuwe nier, maar de kans bestond dat het enkele jaren kon duren tegen dat er een passende donornier gevonden werd. Onze familie liet zich testen en wonder boven wonder bleek dat mijn broer Gilles voor de volle 100 procent te matchen. In plaats van dialyse werd het een zware operatie en na enkele maanden out kon ik terug voetballen. Ik ben Gilles hiervoor eeuwig dankbaar!
Bedankt Max voor de toffe babbel!
Redactie KVC
#ForzaMaximeVansteenkiste25!
Reacties