Vooraf kondigde het bezoek van Wolvertem-Merchtem zich als moeilijke klus te aan. De Vlaams-Brabantse ploeg had op de vorige speeldag Wetteren, één van de grote favorieten voor de titel, onder de knoet kunnen houden met een 2-2 gelijkspel. Niks was minder waar, onmiddellijk na affluiten 2 grote kansen voor KVC. Een te korte terugspeelbal zette Wolvertem op voorsprong. Geen paniek op en naast het veld want lang duurde de voorsprong niet, in een dolle 10 minuten zetten Van Fleteren, Kissi en Brogniez de scheve situatie recht. Kort na rust terug Brogniez en Kissi die de score verder uitdiepten. Een afgeweken bal van bezoeker Lapage bracht tegen de gang van het spel in nog een eerredder. Een kwartier voor afsluiten maakte Kissi zijn 3e van de namiddag. Een knappe teamprestatie en een klinkende overwinning die misschien nog ruimer had kunnen zijn. Op basis van zijn 3 doelpunten en de geboorte van zoontje Raphaël nam onze redactie contact op met Mister Kissi die toch wel een erg bewogen week achter de rug had.
Vorige zondagochtend was ik met mijn gezin nog even op een babyborrel, mijn vriendin Charlotte bleef alleen achter op het feestje, zelf had ik afgesproken met Denzel Van Fleteren om te carpoolen naar Menen. Tot overmaat van ramp brak tijdens de wedstrijd brak haar water, mijn vriendin probeerde te vergeefs me te contacteren, ook mijn schoonvader die op de match aanwezig was nam zijn telefoon niet op. Na lang twijfelen is Charlotte dan maar zelf naar het ziekenhuis gereden, bij aankomst was er al 6 cm ontsluiting. Uiteindelijk kon ze dan toch teammanager David bereiken die direct het trainerskorps verwittigde. Met nog amper 15 min voor de boeg was Para van plan me te wisselen en liet alvast een bankzitter loslopen. Zelf had ik op dat moment net gescoord en zat ik goed in de match. Wellicht dacht Para dat het niet op dat kwartiertje ging komen, de vervanging is er nooit gekomen. Na een heel korte douche stond ik snel in het ziekenhuis en heb ik nog ten volle kunnen genieten van de geboorte van onze zoon. Geloof het of niet, nu zondag vertrok ik naar de match met de gebruikelijke afscheidsknuffel. Ik beloofde aan Charlotte, dochter Amani en onze kersverse spruit Raphaël om voor iedereen een goal te maken. Het vervolg weet je al, ik ben heel tevreden met mijn 3 treffers. In de voorbereiding pikte ik telkens mijn doelpuntje mee, de eerste weken van de competitie lukte het telkens net niet om te scoren. Op den duur zou je beginnen twijfelen maar zelf ben ik er altijd blijven voor werken. Ondertussen zit ik aan 4 goals en uiteraard is scoren als spits belangrijk voor het zelfvertrouwen. Maar we moeten het telkens al team doen, ik geniet er evenveel van om een ploegmakker de netten te laten trillen.
Het trainerskorps zorgt er telkens voor dat we scherp voor dag komen, trainer Para is een meestertacticus. Onze ploeg staat er, een perfecte mix van talent en ervaring, momenteel zijn we een moeilijk te ontwrichten team, met 14 op 18 zijn we alvast goed gestart. Verwacht van mij geen grote uitspraken, in voetbal kan het snel keren, de komende matchen zijn tegen de topploegen. Laat ons die tot een goed einde brengen en dan zien we wel, stap voor stap!
Nu zondag gaan we op bezoek bij Merelbeke dat vorig seizoen in de topmatchen telkens punten pakte, maar tegen de mindere goden het af en toe liet afweten. Het zal terug een match op het scherp van de snee worden maar we gaan er voor!
#PapaKissi #topper
Reacties